अनेक वर्षे राहिला आंधळा, पत्नीला देखील माहिती नव्हत, कारण जाणून घेतले तर तुम्ही देखील व्हाल भावनिक
प्रेम ही मानवी समाजासाठी एक उत्तम भेट आहे. मानवजातीच्या अस्तित्वासाठी निसर्गाची ती अनमोल भेट आहे. जर मनुष्याच्या अंतःकरणातून प्रेम संपत नाही तर मानवजातीचा नाश कोणीही करू शकत नाही प्रेम ही ती गोड भावना आहे जी जीवनात गोडवा विरघळवते.
कटुता दूर करण्यात आणि वात्सल्य आणि बंधुतेच्या संप्रेषणात प्रेमाची महत्त्वपूर्ण भूमिका असते. पण कदाचित! आज प्रेमाचे हे शाश्वत रूप राहिले नाही. प्रेमाची नैसर्गिक भावना आज आधुनिकतेच्या चकाकीत हरवली आहे. सध्या प्रत्येकजण प्रेम या शब्दाशी परिचित असेल, परंतु खऱ्या प्रेमाची व्याख्या काय आहे, हे फारच कमी लोकांना माहित आहे.
सध्या सिनेमाच्या प्रभावामुळे नायक-नायिकेचे क्षणिक प्रेम प्रेमाचे विस्तृत स्वरूप समजले गेले आहे आणि तेच तरूण पिढीने सादर करण्यास सुरवात केली आहे. क्षणात आकर्षण आणि त्याच बरोबर भावनांचे आकर्षण हे असे प्रेम करून स्वतःला भुरळ पडतच आहे पण प्रेमाला सुद्धा ते बदनाम करत आहेत.
जर हा प्रश्न उद्भवला तर खरे प्रेम म्हणजे काय? तर उत्तरेत हजारो युक्तिवाद देता येतील, हे सर्व त्यांच्या ठिकाणी योग्य असतील, पण या युक्तिवादाचे सार काढल्यास ते ‘प्रेम’ ज्यात संपूर्ण भावना आहे. प्रेम म्हणजे जगातील सर्व लोकांसाठी भिन्न गोष्टी. प्रत्येकाची स्वतःची विचारसरणी असते पण प्रेमाचा खरा अर्थ काय हे आपल्या सर्वांना माहित असणे आवश्यक आहे.
प्रेम एखाद्याच्या संपत्तीने किंवा कोणत्याही सौंदर्याने होत नाही. प्रेम एकमेकांच्या चांगुलपणाने होत असत,आणि हे सत्य आहे. एखाद्या व्यक्तीच्या तोंड पाहून कधी प्रेम करू नये कारण भविष्यात ते कायमस्वरूपी नसणार. आज आम्ही तुम्हाला अशीच एक प्रेमकथा सांगणार आहोत जी वाचल्यानंतर तुम्हाला कदाचित प्रेमाच्या सामर्थ्य व धैर्याची भावना मिळेल आणि या प्रेमाच्या गोड भावनेवर विश्वास देखील बसेल.
ही कथा वाचली तर असे वाटेल नक्कीच हा एक चित्रपट आहे, परंतु विश्वास ठेवा ही खरोखर कहाणी आहे. तर या कथेची सुरुवात बेंगळुरूच्या एका अमीरजादेपासून झाली जो पहिल्या नजरेत एका शेतकऱ्याच्या मुलीच्या प्रेमात पडला. शिवम असे या अमीरजादेचे नाव आहे, जेव्हा त्याने त्या मुलीचा शोध सुरू केला तेव्हा ती एका गरीब शेतकऱ्यायाची मुलगी असल्याचे समजले.
मुलगी खूप सुंदर तसेच हुशार होती. जेव्हा शिवमने पहिल्यांदा या मुलीला प्रपोज केला तेव्हा मुलीने स्पष्टपणे नकार दिला. पण शिवम देखील लवकर हार मानायला तयार नव्हता. दुसर्‍याच दिवशी त्या मुलीचा हात मागण्यासाठी तो त्या मुलीच्या कुटूंबाच्या घरी पोहोचला, मुलगी लग्नाला राजी होताच. दोघांचे लग्न झाले होते आणि दोघेही आनंदाने जगू लागले. काही काळानंतर मुलीचे सौंदर्य कमी होत गेले आणि ती आजारी पडली.
तिच्या चेहर्‍यावरील सुरकुत्या पाहून मुलीला तणाव आला की आता तिचा नवरा तिला सोडून जाईल कारण तिचा नवरा तिला सुंदर पाहून जवळ आला आहे. मुलगी तिच्या चेहऱ्याच्या तणाव मध्ये होती तेव्हाच तिच्या नवऱ्याचा रोड अपघात झाला. त्या अपघातात पतीने त्याचा डोळा गमावला.
पतीची अशी अवस्था पाहून पत्नीने त्याची काळजी घ्यायला सुरुवात केली, त्याचप्रमाणे पत्नीची भीती संपली होती की आता तिचा नवरा तिला पाहू शकणार नाही की ती आता सुंदर नाही, परंतु पत्नीची तब्येत इतकी खराब झाली होती की एक दिवस तीला जगाचा निरोप घ्यावा लागला. पत्नीच्या निधनानंतर पती एकटा झाला आणि त्यानेही शहर सोडण्याचा निर्णय घेतला.
शहर सोडताना गावकऱ्यांनी त्याला विचारले की तुम्ही डोळे नसल्याशिवाय कसे जगू शकाल, तेव्हा मुलाने सांगितले की मी इतकी वर्षे नाटक करीत आहे जेणेकरुन माझी पत्नी आनंदी होईल, मी कधीच आंधळा झालो नव्हतो. हे सर्व बोलल्यानंतर तो निघून गेला. आजच्या युगात प्रेम करणे खूप कठीण आहे. शिवम आपल्या पत्नीवर खरोखर खूप प्रेम करत होता.
मित्रांनो हे आर्टिकल तुम्हाला आवडले असेल तर नक्की लाईक करा आणि आपल्या मित्रांबरोबर शेयर करायला विसरू नका. तसेच आपली प्रतिक्रिया कमेंट करून नक्की कळवा.
